ms-22.2.24
Finfine! Dank’ al la persistema kaj profesia laboro de Daniel Gubler, la biblioteko de La Stelo fariĝis realaĵo. Ĝis nun, la asocio havis multajn librojn, sed neniu sciis precize kion, kaj eĉ malpli sciis kiel ilin prunti. Nun estas listo de la disponeblaj libroj kaj simplaj pruntreguloj. Por ajna informo, ne hezitu kontakti La Stelo. Sur la bretoj de la Stela Biblioteko troviĝas pluraj aparte interesaj verkoj. Al ili estos dediĉita estonta artikolo. Sed nenio malhelpas vin ekscii kiuj ili estas 🙂

la-27.07.2022

La 21-an de julio kelkaj Esperantistoj partoprenis la religian ceremonion okaze de la forpaso de Anita Altherr, kiu funkciis multajn jarojn kiel prezidanto de La Stelo. La ceremonio okazis en la tombejo St Georges en Ĝenevo, kie ripozas Hector Hodler, grava Esperantisto.

Mi konatiĝis kun ŝi en 2010 , kiam mi eklernis Esperanton, post mia unua vizito al la “Lunda grupo”. Tiun vesperon, mi tuj rimarkis ŝin ĉar ŝi surhavis brilegan ruĝan jakon, ne  tiel kutiman ĉe 80-jara persono. Ŝi sidiĝis apud mi kaj tuj entuziasme ekkonversaciis. Ŝi volis scii kiu mi estas, kial mi intersiĝas pri Esperanto, ktp.

Markus Sanz ne estas nur komitatano de La Stelo, li estas ankaŭ pentristo. Liaj pentraĵoj montriĝis ek de la 3-a de februaro ĝis la 11-a de marto en Galerie Murandaz, en Nyon. Estis okazo paroli pri arto en Esperanto.

 

Oni trovos ĉi-tie la protokolojn koncerne la Jarkunvenojn de la ses pasintaj jaroj.
Por konsulti pli maljunajn protokolojn, bonvolu skribi al la komitato de La Stelo (info@lastelo.ch).

Stelo_PVAG2016-1
Stelo_PVAG2016-2
Stelo_PVAG2017
Stelo_PVAG2018
Stelo_PVAG2019
Stelo_PVAG2020
Stelo_PVAG2021

ms-7.7.2021

Ni revenas al Hector Hodler, post la artikolo Nova epoko, novaj metodoj, ĉi-foje por bonvenigi la publikigon de bonvena kaj tre agrabla libro dediĉita al la juna viziulo kiu fondis UEA, la Universalan Esperanto-Asocion: Hector Hodler, une posture pacifiste / Pascisma sinteno, de Marine Englert, Institut Ferdinand Hodler / Editions Notari 2020.

Bone plenumita projekto

Surbaze de korespondado de Hector Hodler kaj aliaj dokumentoj testamentitaj de lia vidvino post ŝia morto, la libro havas du nekutimajn kaj tre interesajn trajtojn. Unue ĝi estas dulingva franca-esperanta, kio sendube estos aprezata de granda publiko. Due ĝi konsistas el kvar eklumigadoj pri la sama temo, la pacismo de Hector Hodler komence de la 20a jarcento, kiam Eŭropo prepariĝas kaj poste sin lancas en kion estos la unua mondmilito. Kvar aŭtoroj fakte traktis tiun temon, kompletigante unu la alian, kaj tiel donante aparte interesan rezulton.

ms-7.6.2021

Denunco de lingva maĉismo, neprigo de genra egaleco en skribmaniero, altrudo de parolformoj sen diskriminacioj rilate al genro… Ĉie ĉirkaŭ ni lingvoj estas atakataj de koleraj malplimultoj. Laŭ tiuj la lingvoj estas iloj de maĉisma ideologio.

La luktoj por egaleco inter viroj kaj inoj kondukitaj dum la pasintaj jardekoj aperigis la koncepton pri «nediskriminacianta» skribado kaj parolado. Tiu nova lingva formo ne adoptiĝis de la plimulto, kvankam oni povas trovi ĝin en iuj dokumentoj. Sed ĝi mem iĝis atakata ekde kelkaj jaroj de grupoj kiuj diras ke tiu lingva formo, kiu celas ke viro kaj ino inkluziviĝas egalnivele en la lingvo, tute forgesas tiujn kiuj  sentas sin nek viro, nek ino! Grandega konfuzo….

ms-10.5.2021

Dum longa tempo ni turnis nin al la publiko, montrante al ĝi la ĝeneralan signifon de la problemo pri lingvo internacia, la diversajn solvojn proponitajn kaj la estontan utilecon, kiun al la tuta homaro alportos tiu nova ilo, kondiĉe ke ĉiuj enviciĝu en nia afero. Kiel procedis niaj propagandistoj, ĉu en la paroladoj, ĉu en la multegaj artikoloj verkitaj de ili? Ili komence montris la necesecon de lingvo internacia, klarigis kial (pro teoriaj kaŭzoj) lingvo internacia povas esti nek mortinta lingvo, nek nacia lingvo, fine kial Esperanto, pro gia simpleco, gia logikeco, unuvorte ĝiaj lingvaj ecoj, kaj lastatempe, pro ĝia jama disvastiĝo, estas la sole bona solvo de la problemo, ke, konsekvence, ĉar lingvo internacia estus utilega al la tuta homaro kaj Esperanto estas plej bona solvo, ĉiu homo havas la moralan devon lerni Esperanton kaj ĝin disvastigi.
Oni postulis de la publiko ian penadon por afero pure eventuala kaj estonteca: interŝanĝe oni proponis al ĝi aŭ nenion, aŭ tute ne certajn kaj ne precizajn profitojn. (…)